Waarom ik meedoe aan de staking
Beste patiënt,
Al jarenlang doe ik mijn werk als dermatoloog met veel passie en toewijding. Ik kies bewust voor kwaliteit, neem de tijd om naar u te luisteren, tracht goed te communiceren en werk in een rustige, aangename omgeving buiten het ziekenhuis. Mijn focus ligt op medische dermatologie en dus géén esthetische behandelingen. Ik blijf me ook voortdurend bijscholen om goede zorg te kunnen blijven bieden.
Toch is het vandaag moeilijk om deze manier van werken vol te houden.
Waarom staken?
Ongeveer 80% van de dermatologen heeft ervoor gekozen niet mee te doen aan de overeenkomst (conventie) met de overheid. Niet omdat we niet willen meewerken, maar omdat de officiële tarieven die de overheid voorziet, gewoon te laag zijn.
U denkt misschien: "Maar dokters verdienen toch al genoeg?" Een begrijpelijke gedachte. Maar niet alle dokters hebben eenzelfde inkomen. Die onderfinanciering treft vooral artsen die veel consultaties doen, maar weinig technische ingrepen, zoals bv. dermatologen, kinderartsen, reumatologen, geriaters… En zonder voldoende middelen wordt het onmogelijk om personeel te betalen, tijd te nemen voor elke patiënt, of onze praktijk kwalitatief te organiseren.
Steeds meer verplichtingen, steeds minder waardering
Daarnaast legt de overheid ons steeds meer digitale verplichtingen op: elektronische voorschriften, attesten, aanvragen voor terugbetaling van medicatie... Al deze zaken kosten tijd en geld, maar we krijgen er geen vergoeding voor.
Onze minister van Volksgezondheid zegt dat hij de zorg toegankelijker wil maken en de financiering wil hervormen, maar hij luistert niet naar de artsen zelf. Hij dreigt zelfs met sancties: als er niet genoeg artsen zich aansluiten bij de conventie, wil hij de financiering van onze vertegenwoordiging (de syndicaten) stopzetten – vergelijkbaar met wat Trump deed met Harvard.
De overheid wil steeds meer beperkingen opleggen aan wat we zelf mogen aanrekenen (de zogeheten supplementen). Eerst voor patiënten met verhoogde tegemoetkoming, later voor iedereen. Daardoor kunnen we onze praktijk op termijn niet meer rendabel houden. Sommige artsen zullen afhaken, anderen kiezen voor esthetiek. De patiënt verliest.
Het voelt alsof we halve ambtenaren worden, zonder de voordelen die daarbij horen. Het vrije beroep is niet meer vrij. En erger nog: als arts voel ik me steeds minder gerespecteerd..
Het meest zorgwekkende is dat de minister zelfs de bevoegdheid wil om ons RIZIV-nummer (dat we nodig hebben om als arts te werken) zonder proces af te nemen als we niet ‘in de pas lopen’. Dat voelt als chantage en is gewoon broodroof.
Deze staking is géén gemakzucht
Ik doe niet mee aan deze staking uit gemakzucht of eigenbelang. Integendeel: het gaat net om mijn bezorgdheid voor de kwaliteit van de zorg, de toekomst van mijn beroep, en uw gezondheid. Als het huidige beleid wordt doorgezet, zal goede, toegankelijke zorg steeds moeilijker worden – zeker voor wie kwetsbaar is.
Ik hoop op uw begrip en steun.
Hartelijke groet,
Dr. Kristin Verbruggen – Dermatoloog